අපි සියලු දෙනාම පටවාගත් නාවික හමුදා ට්‍රක් රථ ත්‍රිකුණාමලය හබරණ පාරේ තඹලගමුව ආසන්නයේදී නැවැත්තුවා. කැලෑ පුහුණුවට අවශ්‍ය වන පරිදි බොඩි ආමර් යෙදූ හමුදා ඇඳුම් ඇඟලාගෙන, හැවර්සැක් (haversack) එකේ උණ්ඩ පිරවූ මැගසින් (magazine) දෙක බැගින් රඳවාගෙන, ටී-56 ස්වයංක්‍රිය ගිනි අවිය කරේ එල්ලාගෙන, බිස්කට් වැනි කෑම බීම වතුර බෝතල් රඳවා ගත් පැසක් එල්ලාගෙන තඹලගමුවෙන් උතුරු ප්‍රදේශයේ කැලෑවක් බලා අප පිටත් වුණේ සැබෑ මෙහෙයුමක යෙදෙන සෙබළුන් ආකාරයටයි.
මේ ප්‍රදේශයේ විටින් විට කොටි සංවිධානය සහ හමුදාව අතර ගැටුම් ඇති වූ නිසා අපට තරමක් දුරට කල්පනාකාරීව ගමන් ගන්නට සිදු වුණා. ලුතිනන් කොමාන්ඩර් අබේසේන නිතරම අපට පැවසුවේ
be vigilant කියායි. එකිනෙකා පසුපස එකිනෙකා වන්නට අප කැලෑව මැදින්‍ ගමන් කරද්දී පුහුණු වන සෙබළියන් පසුපසින් ඇදුණා. නියෝගයක් නොමැතිව ටී 56 ස්වයංක්‍රීය අවිය භාවිතා කිරීමට අවසර නැති වුවත්, ඒ වන විට අපට වෙඩි තැබීමේ පුහුණුව ලබාදී අවසන්. මැගසින් (magazine) එක ලෝඩ් කර, ඉලක්කය ගෙන ට්‍රිගරයට ඇඟිල්ල තබා උණ්ඩ වර්ෂාවක් නිකුත් කරන ආකාරය අපට පුහුණු කොට තිබුණා.
මේ පුහුණුවේ විශේෂම අංගය වූයේ ප්‍රහාර එල්ල කිරීම නොව කැලෑව හරහා ගමන් කිරීමේදී ඇතිවන දුෂ්කරතා ජය ගනිමින් කෑම්ප් ගැසීමට පුරුදු කිරීමයි. ටෙන්ට් අටවාගෙන, ගිනිමැල ගසා ගෙන, නිදි වර්ජිතව මුර සේවා පවත්වා ගෙන යමින් ආරක්ෂාකාරී වෙමින් රාත්‍රිය ගත කිරීම සඳහා විශේෂ පුහුණුවක් අවශ්‍ය වුණා. ඒ සඳහා රාත්‍රිය වන විට ලුතිනන් කොමාණ්ඩර් බහා(ර්)ද පැමිණ සිටියා.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
වෙඩි වරුසා මැද නිවාඩුවට ගමේ ආ අවස්ථා බොහොමයක් වුණත් එකිනෙකට වෙනස් අවස්ථා තුනක් ගැන පමණක් සඳහන් කරන්න හිතුවා.
මුහුදු ආවේක්ෂණ කලාපයේ නැව් වලට අනුයුක්ත වී සිටිද්දී නාවික හමුදා නිලධාරියෙකුට නිවාඩු ලබා ගම රට බලා ඒමේ ක්‍රම කිහිපයක් තිබුණා. නිලධාරියෙකුට කියා මා විශේෂයෙන් සඳහන් කළේ නාවික සෙබළෙකුට නැතහොත් නැවියෙකුට සාමාන්‍යයෙන් නිවාඩු එන්නට සිද්ධ වුණේ ත්‍රිකුණාමලය නාවික තටාකාංගයන බලා එන යාත්‍රාවකින් පැමිණ එහි සිට ගොඩබිමින් කොළඹට එන Convoy එකකින් පැමිණීම මගින් නිසයි. කොන්වෝයි එකක ආයුධ සන්නද්ධ ආරක්ෂක සෙබළුන් රැගත් ට්‍රක් හා ජීප් රථ වලින් සමන්විත බස් රථ කිහිපයක් වූවා.
නිලධාරීන් වැඩි වශයෙන් කොළඹ බලා පැමිණියේ ගුවන් මගින්. ඒ පලාලි හෝ ත්‍රිකුණාමලය චයින බේ ගුවන් කඳවුරු වල පිහිටි ගුවන් පථ හරහායි. ගුවන් යානයක ආසනයක් වෙන් කර ගන්නට ඉඩක් නොලැබුණු හදිසි අවශ්‍යතා වලදී නිලධාරීන්ටද කොන්වෝයි එකකින් කොළඹට එන්නට සිදු වුණා. කො‍‍හොමත් අප එවකට කණිෂ්ට නිලධාරීන් වූ බැවින් කල් තබා වෙන් කොටගෙන නොතිබුණේ නම් ගුවන් යානයක ඉඩ ලබා ගැනීම පහසු වුණේ නැහැ. ඊට හේතුව යුධ, නාවික හා ගුවන් හමුදා නිලධාරීන් පෞද්ගලික මෙන්ම රාජකාරි අවශ්‍යතා සඳහා නිරන්තරයෙන් කොළඹ බලා පියාසර කළ නිසයි.
තවත් අත්දැකීම් මෙවර කතා කෝච්චියෙන් අහන්න...
- සිතන්නා
No comments:
Post a Comment