බස්නාහිර පළාතේ ගුරුවරුන්ට තම පාසල්වල ළමුන් සඳහා උපකාරක පන්ති පැවැත්වීම තහනම් කරමින් අධ්‍යාපන අමාත්‍ය හරිනි අමරසූරිය මහත්මිය යටතේ ඇති බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන කලාප අමාත්‍යාංශය විසින් චක්‍රලේඛයක් පසුගියදා නිකුත් කරනු ලැබුවා.
වත්මන් ආණ්ඩුවේ නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය මහින්ද ජයසිංහ මහතා ඉක්බිතිව මාධ්‍ය හමුවේ පෙනී සිටිමින් කියා සිටියේ රජය අමාරුවේ දැමීමට නිලධාරීන් හිතාමතා ගත් තීරණය ආපසු හැරවීමට තමන් මැදිහත් වූ බවයි.
දැන් පාරාවළල්ලක් වී තියෙන්නේ මේ ආණ්ඩුවේ නිදහස් අධ්‍යාපන ප්‍රතිපත්තියයි. ලක්ෂ සංඛ්‍යාත දරුවන්ට පියාපත් ලැබෙන පරිදි නිදහස් අධ්‍යාපනය තහවුරු කිරීම අධ්‍යාපනය සම්බන්ධයෙන් ජාතික ජන බලවේගය ඉදිරිපත් කළ ප්‍රතිපත්තිය විය.
ටියුෂන් සීමාවන් පැනවීමට අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරිය ලෙස හරිනි අමරසූරියගේ අමාත්‍යාංශය ගත් තීරණය මේ රටේ කිසිම රජයකට ගත නොහැකි වූ ඍජු තීරණයකි. එය ආපසු හැරවීම යනු දරුවන්ට පියාපත් ලබාදීම නොව අසරණ දරුවන්ගේ පියාපත් කැපීමයි. අනෙක් අතට මහින්දට අනුව බස්නාහිර පළාත් අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයේ නිලධාරීන් හරිනිගේ හිතුමතේට හොර රහසේ මෙම තීරණය ගෙන ඇතැයි කිව හැකිද?
අපේ රටේ නිදහස් අධ්‍යාපනය කළු ලෑල්ලක් පමණයි. මේ රටේ ආර්ථිකය විසින් පාසල්වල සිටින ගුරුවරුන් බහුතරයක් කළු කඩ මුදලාලිලා බවට පත් කර ඇති බව අපි දනිමු. ඉස්කෝලේ මිස්ගේ හවස පන්තියට යන්න බැරි ළමයාගේ ඉරණම මේ රටට නොරහසකි.
අභ්‍යාස පොතක් ඉවර වූ විට තවත් පොතක් ගන්න දඟලපු අම්මලා තාත්තලාගේ දරුවෝ ඔය ටියුෂන් ගුරුවරු නිසා විඳින දුක කවදාවත් ඉස්කෝලෙක ඉගැන්වූ නැති මහින්ද ජයසිංහ නොදන්නවා ඇති.
පාසලේදී සම්පූර්ණ කළ යුතු විෂය නිර්දේශය බොහෝ ගුරුවරුන් දරුවන්ට උගන්වන්නේ ටියුෂන් පංතියේදීය. ටියුෂන් ගත නොහැකි රටේ දරුවෝ අදක්ෂයෝ යැයි කියති.
වත්මන් ආර්ථිකය තුළ ගුරුවරුන්ට උපකාරක පන්ති සහනයක් වී ඇති බව සැබෑය. ඔවුන්ගේ වැටුප් විෂමතා ඉවත් කර වැටුප් වැඩිවීමක් කළ යුතු බව ඇත්ත. නමුත් රජයට ගෙවිය යුතු ණයක් වෙනුවෙන් ළමයින්ට බැන වැදීම අපරාධයකි.
මේ රටේ පාසල් යනු තනිකරම දූෂිත පද්ධතියකි. එක පැත්තකින් විදුහල්පති භීෂණයයි. දරුවන් පාසල්වලට ඇතුළත් කිරීමේ දී මෙන්ම පළමු වසර හැර අතරතුර වසරක කාලයක් දරුවන් පාසල්වලට ඇතුළත් කිරීම, පාසල් මාරුවීම්වලදී ඔවුන් මෙහෙයවන විදුහල්පතිවරුන් වෙනම මාතෘකාවකි. පාසලක අතරමැදි පුරප්පාඩු සඳහා ළමයකු ඇතුළත් කරගැනීමට රුපියල් ලක්ෂ දෙක, තුන, හතර නොඉල්ලන විදුහල්පතිවරයකු සිටින පාසලකින් අබ ටිකක් සොයා ගත හැකිද යන්න සොයා බැලීමට වෙනම කමිටු පත් කළ යුතුය.
මෙවැනි මාෆියාවක් පාසල් තුළ ක්‍රියාත්මක වන වටපිටාවක බටහිර පාසල්වල ගුරුවරුන් තම පාසලේ සිසුන්ට ටියුෂන් දීම තහනම් කිරීමට ගත් තීරණය ප්‍රගතිශීලී පියවරක් විය. එය බස්නාහිර පළාතේ ආදර්ශයක් ලෙස අත්හදා බලා මුළු රටටම යෙදිය හැකිව තිබූ තීරණයකි.
තමන්ගේම පාසලේ දරුවන්ට ටියුෂන් නොදී දක්ෂ ගුරුවරයෙකුට පාඩුවක් නැත. කලාපයේ තවත් බොහෝ පාසල් තිබේ. වෙනත් පාසල්වල දරුවන්ට දක්ෂ ගුරුවරයකුගේ දැනුම ලබාගැනීම සඳහා ටියුෂන් අවශ්‍ය වේ.
එහෙම නැතුව ආණ්ඩුවෙන් පඩියක් අරගෙන තමන්ගේ පාසලේ දරුවන්ට ටියුෂන් පවත්වන්නට ගුරුවරු අයිතියක් ඉල්ලනවා නම් ඒක අමු වංචාවකි. නිරුවතින් පාරේ යෑම ඊට වඩා යහපත්ය.
(උපුටා ගැනීමකි.)
-සිතන්නා-
No comments:
Post a Comment