කාලෙකට පස්සෙ කෝච්චියේ කොළඹ එද්දි කෝච්චි අත්දකීම්.
මං නගිද්දි එහෙන් මෙහෙන් සෙනඟ හිටගෙන උන්නා. තුන් දෙනා යන මුහුණට මුහුණ පිහිටි සීට් දෙකක මුසල්මානු කාන්තාවො 3 දෙනෙක්. දරුවො ඔඩොක්කුවේ තියාගෙන. බෑග් සීට් උඩ තියන්. බෑග් තියන උඩින් ඇති රාක්ක හිස්.
බෑග් අයින් කරල කාටවත් ඉඩ නොදී කයිය ගහගෙන යනවා. කවුරුත් සීට් එක දෙන්න කියන්නෑ. කාන්තාවොනෙ. අනෙක මුසල්මානුනෙ.
බෑග් අයින් කරලා ඉඩ දුන්නේ බෑග් උඩින් දාල දෙන්නද කියල අහන්න හිතද්දිමයි.
අනෙක් සීට් එක තමයි ෆොටෝවෙ තියෙන්නේ. හිටන් ඉන්න අය බලනවා. ඉඩ දෙන්නෙම නෑ. එන්න එන්න සෙනඟ වැඩි වෙනවා. ටිකක් දුර යද්දි එක්කෙනෙක් ඇහුවා ඔය බෑග් තියන සීට් එකටත් ටිකට් අරං ද කියලා. ඔන්න බෑග් බිමිං තියලා ඉඩ දුන්නා.
++++++++++++++++++++++++++++++++++
අනෙක් ෆොටෝවෙ පේන්නෙ කෝච්චිවලට නැගල මියුසික් බෆල් දාගෙන ඔලුවට වද දෙන සංගීත හිඟන්නෝ. අපි සිංදු අහන්න ඕනෙ නම් අපිට ඕනෙ ඒව අහගන්නම්. උදේ පාන්දර ඝෝෂාවෙන් ඔළු අවුල් කරන්න එපා කියන්න කවුරුත් නෑ.
අඩුම තරමින් මේව උස්සන් නගිද්දි ස්ටේෂන් වලින්වත් නවත්තන්න බැරි ඇයි? මං දන්න තරමින් කෝච්චියේ හිඟා කෑම තහනම්.
මේවත් ක්ලීන් වෙන්න ඔළු හැදෙන්නෝනෑ.
-සිතන්නා-
No comments:
Post a Comment